Sort Biography of Shihan Nikolaos Panagoiliopoulos-The Continuity

 

Ο Shihan Νικόλαος Παναγοηλιόπουλος γεννήθηκε το 1961 και κατάγεται από την ομορφότερη πόλη της Πελοποννήσου, την Σπάρτη, έχει δύο υπέροχους γιους τον Αντώνη και τον Κωνσταντίνο για τους οποίους είναι είναι πολύ περήφανος και ευτυχισμένος.


O Sempai Αντώνης Παναγοηλιόπουλος βρίσκεται αυτήν την στιγμή είναι μαύρη ζώνη 1dan στο International kyokushin-kan, παρακολουθεί τον πατέρα του σε όλα τα δρώμενα και στον ελεύθερο χρόνο του προβαίνει σε συχνές προπονήσεις με τον πατέρα του για προσωπικές του γνώσεις.

Ο Sempai Κωνσταντίνος Παναγοηλιόπουλος είναι επίσης μαύρη ζώνη 1dan στο International kyokushin-kan, ακολουθεί τον πατέρα του σε σχεδόν καθημερινές προπονήσεις, έχει αναλάβει και ηγείται δυο προπονήσεις καθημερινά και μεταδίδει τις γνώσεις του σε νέους και έμπειρους αθλητές/τριες στο full contact kyokushin-kan και στο Shinken Shobu K-1 Rules.

Η ενασχολία του Shihan Νικόλαου Παναγοηλιόπουλου με τις μαχητικές τέχνες ξεκίνησε σε ηλικία μόλις 12 ετών, στην Ελλάδα όπου και περιπλανήθηκε σε διάφορες σχολές και με διάφορους εκπαιδευτές (αμφιλεγόμενης γνησιότητας δασκάλους), αν και μαθητής και όχι με αρκετή εμπειρία ώστε  να μπορέσει να διαλέξει ποιος είναι ο σωστός δρόμος και ποια είναι η σωστή τεχνοτροπία, όπου και να γυμναζόταν, μέσα του πάντα ένιωθε ένα μεγάλο κενό, (διότι εκείνες τις εποχές δεν υπήρχαν  και τα κατάλληλα εργαλεία ενημέρωσης  γύρω από τις μαχητικές τέχνες.


Μετά από τέσσερα χρόνια το κενό αυτό που είχε μέσα του, ήρθε να καταρριφθεί , όταν εντελώς ένα τυχαίο γεγονός τον έκανε να γνωρίσει έναν άνθρωπο, τον Ζησόπουλο Κωνσταντίνο, τότε πλέον ο σημερινός Shihan ένιωσε πραγματικά ότι αντίκρισε έναν πραγματικό Sensei (δάσκαλο).


Την εποχή εκείνη ο μαθητής Νικόλαος Παναγοηλιόπουλος γυμναζόταν αδιάκοπα με τον Sensei  Ζησόπουλο Κωνσταντίνο και τον ενέπνευσε στα μυστικά του kyokushin kan (στην τεχνοτροπία full contact).


Ο Sensei  Ζησόπουλος  -μαύρη ζώνη 3 dan-  στο Kyokushinkai kan, μόλις είχε έρθει στην Ελλάδα από την Νέα Υόρκη όπου είχε διδαχθεί δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα του full contact karate (kyokushinkai kan) όπως  τον  Soshu Shigeru Oyama.

 
Εκείνη την εποχή ο Mas Oyama είχε στείλει και τον master Tadashi Nakamura μαζί με τον Soshu Shigeru Oyama στην Νέα  Υόρκη για να αναπτύξουν μαζί το kyokushikai kan.


     
O Sensei Ζησόπουλος βρέθηκε την κατάλληλη εποχή και στιγμή και διδάχθηκε με τους μεγαλύτερους master του κόσμου.


Ο τότε μαθητής Νικόλαος Παναγοηλιόπουλος άρχισε να εμπνέεται από τον δάσκαλό του και να τον ακούει συχνά να του αναφέρει με δέος για το τι πραγματικά γίνεται πέρα από τα σύνορα της Ελλάδας στις μαχητικές τέχνες.


O τότε 16χρονος μαθητής Νικόλαος Παναγοηλιόπουλος μέσα του ένιωσε να τον άγγιξε ένα αόρατο πνεύμα και ένιωσε ότι αυτός είναι ο δρόμος ο δικός του και αποφάσισε να τον κατακτήσει όσο ψηλά και αν ήταν η κορυφή του βουνού  απλά δεν ήξερε πόσο δύσκολος θα ήταν ο δρόμος αν ήθελες να τον ακολουθήσεις σωστά, με εντιμότητα,σοβαρότητα και ήθος.                                                                                                                                             

Από την αρχή ο τότε μαθητής Νικόλαος Παναγοηλιόπουλος έδωσε υπόσχεση στον εαυτό του να ακολουθήσει το δύσκολο μονοπάτι για την κατάκτηση της κορυφής πηγαίνοντας πάντα μπροστά και όχι από τις πλαγιές.

O Νικόλαος Παναγοηλιόπουλος καθημερινά με μεγάλη αυταπάρνηση από αυτά που έκαναν οι νέοι στην εποχή εκείνη της ηλικίας του, είχε επιδοθεί να γυμνάζεται καθημερινά περισσότερο από ότι ένας φυσιολογικός νέος χωρίς να υπάρχει κανένα διάλειμμα, ύστερα μετά από μερικά χρόνια έγινε ο πρώτος μαθητής στο dojo του Sensei Ζησόπουλου Κωνσταντίνου, είχε αναλάβει και την ευθύνη του dojo, τις όλες διαδικαστικές λειτουργίες καθώς επίσης και να προπονεί τα juniors και τους αρχάριους μαθητές και αργά το βράδυ καθημερινά συμμετείχε στη δίωρη σκληρή προπόνηση που πάντοτε ήταν εξοντωτική, ο sensei Ζησόπουλος Κωνσταντίνος είχε την δική του προπονητική φιλοσοφία εκείνη την εποχή, σχεδόν καθημερινά οι προπονήσεις ξεπερνούσαν τα όριά μας, τότε κατάλαβα αυτό που μας έλεγε ότι τα παγκόσμια πρωταθλήματα άλλων οργανώσεων, είναι απλές καθημερινές προπονήσεις δικές μας.

Ο Νικόλαος Παναγοηλιόπουλος ένιωθε ότι το μόνο ευχάριστο για εκείνον εκείνη την εποχή ήταν ότι οι φίλοι του αποφάσισαν να τον ακολουθήσουν στο στιβαρό προπονητικό δρόμο και στην φιλοσοφία του Kyokushinkai, φυσικά στην μεγάλη διαδρομή κάποιοι εγκατέλειψαν για διάφορους λόγους, πολλοί λίγοι παρέμειναν και τον ακολουθούν ως και σήμερα είτε προπονητικά είτε σε προσωπικό φιλικό επίπεδο και κάποιοι άλλοι αδυνάτισε η μνήμη τους και ακολούθησαν τον δικό τους δρόμο.

Σύντομα ο Νικόλαος Παναγοηλιόπουλος ετοιμάζει την έντυπη βιβλιογραφία του, και θα εκτεθεί στο κοινό με περισσότερες λεπτομέρειες για το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον.

Μια σημαντική χρονιά το 1981 ο τότε δάσκαλός του Sensei  Ζησόπουλος Κωνσταντίνος αποφάσισε να κλείσει το dojo του στην Αθήνα και να αποχωρήσει για την προσωπική του πατρίδα τον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, ο Sensei  Ζησόπουλος  ενημέρωσε σε προσωπικό επίπεδο ότι για επαγγελματικούς και οικογενειακούς λόγους αναγκάστηκε με λύπη να κλείσει το dojo.

Ο τότε νέος και μικρός μαθητής , εκτός από το γεγονός που του ανέφερε ο δάσκαλος του, διαπίστωσε στα μάτια του δασκάλου του, μια μικρή πικρία, σχεδόν απο όλους εμάς, προσπάθησε να μεταπείσει τον δάσκαλο του να μείνει αλλά ήταν αδύνατον διότι οι αποφάσεις που είχε πάρει ο δάσκαλος του ήταν πλέον αποφασισμένες .


Ο τότε 20χρονος μαθητής Νικόλαος Παναγοηλιόπουλος,ένιωσε να γκρεμίζονται τα ονειρά του και να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια του, τα νέα που του είχε αναφέρει ο δασκαλός του δεν ήταν και πολύ ευχάριστα για κανέναν λόγο και για κανέναν από εμάς.


Με πικρία ο Νικόλαος Παναγοηλιόπουλος άρχισε να δουλεύει από μόνος του, με όσα του έχει διδάξει ο δασκαλός του, ίσως να ήταν το μόνο που του είχε απομείνει και τον έκανε ευτυχισμένο να προσπαθεί να τελειοποιήσει όλα όσα είχε διδαχθεί.


Όλοι οι συναθλητές  συνέχεια  καλούσαν τον  Νικόλαο Παναγοηλιόπουλο, να γυμναστούν μαζί σε διάφορα γυμναστήρια, γιατί ένιωθαν ότι δεν πρέπει να αφήσουνε στον αέρα τις προσπάθειες τις όποιες είχαμε ξεκινήσει τα χρόνια αυτά, προπονητικά τουλάχιστον.

Όμως η μοίρα του Νικόλαου Παναγοηλιόπουλου δεν τον εγκατέλειψε, ίσως τυχαία στον δρόμο του βρήκε την επικοινωνία με τους μεγάλους master παγκοσμίως, master Tadashi Nakamura, Soshu Shigeru Oyama, Saiko Shihan Yoko Oyama, Saiko Shihan Miyuki Miura και τότε ήταν ένα γκρουπ.